Αρκετές φορές στο παρελθόν και με την ακρόαση συγκεκριμένων δίσκων μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση πως σε αυτό το σκοτεινό, καυτό και απόκοσμο μέρος που ονομάζουμε Κόλαση, υπάρχει κάπου χωμένο ένα studio ηχογραφήσεων. Με αμαρτωλές ψυχές που καίγονται αιώνια να είναι το κοινό που παρακολουθεί, τους κερασφόρους υποτακτικούς να κουβαλούν τον εξοπλισμό και τον “οξαποδώ” να κάνει την παραγωγή. Η ίδια σκέψη μου ήρθε στο μυαλό μόλις άκουσα πρώτη φορά το άκρως φρικιαστικό και κολασμένο “Ritual Abuse” των Αμερικανών Cough.
Μέσα στα 5 μακροσκελή κομμάτια του δίσκου ακούμε ένα μείγμα sludge/doom metal με άλλοτε αρρωστημένα black/death φωνητικά (κυρίως) και άλλοτε πιο κάλμα και ψυχεδελικά. Αποπνικτική ατμόσφαιρα με τόνους λάσπης να βγαίνουν από τα ηχεία, “χαμηλές” κιθάρες και αργόσυρτα riffs, με το rhythm section να μην αποκλίνει και πολύ από τη βασική κιθαριστική γραμμή. Συναντάμε κάποια διάσπαρτα fuzzy solos που μας βγάζουν για λίγο από τη μουντάδα των συνθέσεων. Όλα τα κομμάτια έχουν για εισαγωγή αυτόν τον τσιριχτό διαστρεβλωμένο ήχο-βουϊτό που βγαίνει από τους ενισχυτές, όταν είναι ρυθμισμένοι στο maximum, θυμίζοντας πρόλογο κάποιου ανατριχιαστικού θρίλερ. Το συναίσθημα του “δίχως αύριο” που κυριαρχεί στο δίσκο σε κάνει να φαντάζεσαι την Κόλαση και αρκετό κόσμο να οδεύει σιγά σιγά προς τα βασανιστήρια που τον περιμένουν με βήμα που δημιουργείται από το απελπιστικά αργό tempo του δίσκου.
Η Relapse Records (Burst, Voivod, Mastodon,Baroness, Howl) έρχεται να προσθέσει μια ακόμα πoλύ καλή κυκλοφορία στο ενεργητικό της με το δεύτερο full length album των Cough. Την παραγωγή, η οποία είναι βαριά και συνάμα καθαρή, έχει επιμεληθεί ο Sanford Parker (Minsk, The High Confessions, Circle of Animals). Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο εκπληκτικό και αρρωστημένα όμορφο εξώφυλλο του δίσκου. Μια γυμνή γυναίκα, σε πορφυρό φόντο (είπαμε Κόλαση) με έναν τεράστιο μαύρο ήλιο από πάνω της, μπλεγμένη σε συρματοπλέγματα με 5 διαφορετικά σπαθιά θαμμένα γύρω της. Απλά τέλειο!
Οι Cough έχουν παντρέψει ιδανικά τις επιρροές τους από Black Sabbath & Electric Wizard με τα “βρώμικα” sludge στοιχεία τους, τα απόκοσμα φωνητικά του David Cisco, τις μισανθρωπικές τους ανησυχίες, τις επικές πινελιές και την ψυχεδέλεια στο βίαιο και καταθλιπτικό “Ritual Abuse”. Θα μπορούσε να είναι άνετα το soundtrack της αιώνιας παραμονής κάποιου στον κάτω κόσμο. Ο δίσκος όπως καταλάβατε απευθύνεται σε εξαιρετικά μικρό κοινό και αυτιά που είναι μυημένα στον μέγιστο βαθμό σε μουσικές που κινούνται σε “αποκρουστικά”, μουντά και ιδιαίτερα σκοτεινά μονοπάτια.
Κείμενο: Αντώνης Κοντογιάννης
