Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

The Vaccines : What Did You Expect From The Vaccines? (Columbia Records 2011)


Ντεμπούτο άλμπουμ για το Λονδρέζικο κουαρτέτο και από τον τίτλο κιόλας που επέλεξαν μας δείχνουν το πόσο παιχνιδιάρικη διάθεση έχουν.

Αν και υπάρχουν σαν συγκρότημα μόλις από τον Ιούνιο του 2010,οι Vaccines φρόντισαν να μας εντυπωσιάσουν και να μας κάνουν να περιμένουμε πως και πως το άλμπουμ τους με τα τρία υπέροχα single που κυκλοφόρησαν σαν προπομπούς ("Wreckin' Bar (Ra Ra Ra)","Blow It Up" και "Post Break-Up Sex.")

Τι περιμέναμε λοιπόν από τους Vaccines; Τίποτα λιγότερο από έναν ποιοτικό δίσκο indie rock και αυτοί φρόντισαν να μας τον προσφέρουν. Φυσικά,επειδή δεν υπάρχει παρθενογένεση στη μουσική οι επιρροές τους από ήδη φτασμένες indie μπάντες είναι εμφανέστατη (τόσο οι Strokes όσο και οι Editors είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι για τον ήχο αρκετών μπαντών),αλλά αυτοί εδώ οι τύποι φρόντισαν να μην γίνουν άλλοι μια μπάντα αντίγραφο και έδωσαν στον ήχο τους ένα δικό τους προσωπικό και όμορφο στοιχείο.Ας πιάσουμε τα τραγούδια όμως που απαρτίζουν αυτή την κυκλοφορία ένα προς ένα.

Το εναρκτήριο Wreckin' Bar αν και σε ξαφνιάζει σου δίνει μια πολύ εικόνα για το τι θα επακολουθήσει ηχητικά. Φαντάσου το σαν να έχεις μπροστά σου τους Jesus and Mary Chain,με τις αιχμηρές κιθάρες των Strokes και το γρήγορο tempo των Ramones! Ελκυστικό ε; Και όντως είναι ελκυστικό γιατί με διάρκεια μόλις 1:24 σου αφήνει μια αίσθηση ευχαρίστησης! To If You Wanna που ακολουθεί είναι εξίσου ελκυστικό. Με πιο "Editors" ήχο και με ένα γοητευτικά μονότονο μπάσο φέρνει στο νου και εποχές του παλιού γρήγορου και χορευτικού Βρετανικού ήχου. Δίχως αμφιβολία ένα τραγούδι που θα βρει τη θέση του σε μπόλικες playlists.Το A Lack of Understanding φέρνει στο μυαλό μας όλη την μελαγχολία των Jesus and Mary Chain. Η θεατρικότητα στα φωνητικά δε λείπει και το όλο άκουσμα είναι ιδιαίτερα ευχάριστο. Συνέχεια με το Blow It Up το οποίο δεν είναι κακό,αλλά στα δικά μου αυτιά ήχησε αρκετά μονότονο. Ίσως να φταίει ο επαναλαμβανόμενος ρυθμός του ή ακόμα και τα φωνητικά του,σίγουρα όμως αποτελεί μια κάπως αδύναμη στιγμή της συγκεκριμένης κυκλοφορίας. Περνώντας στο Westsuit ένιωσα ακριβώς την ίδια ανατριχίλα και μελαγχολία που μου προκαλεί το "Darklands" κάθε φορά που το ακούω. Εκπληκτικό,σκοτεινό και σίγουρα από τα highlights του άλμπουμ. Φτάνουμε στα μισά του άλμπουμ με το Nørgaard και η punk διάθεση γίνεται εμφανέστατη. Γρήγορος ρυθμός και μια πιο μοντέρνα version του πασίγνωστου και αγαπημένου Blitzkrieg Bop!

To δεύτερο μισό του δίσκου ξεκινά με το Post Break-Up Sex,ένα τραγούδι που ήδη έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές από τη στιγμή που κυκλοφόρησε. Και πως να μην της λάβει άλλωστε καθώς θα σας γοητεύσει (αν δεν το έχει ήδη κάνει) από την πρώτη ακρόαση! Εξαιρετική μελωδία,υπέροχα φωνητικά και ήχος γεμάτος συναίσθημα. To Under Your Thumb δεν είναι κακό,αλλά μου έφερε έντονα στο μυαλό το European Son των τεράστιων Velvet Underground (σε μια πιο μαζεμένη version) και όπως και να το κάνουμε όταν στο μυαλό σου έρχονται μεγάλες αγάπες οποιαδήποτε άλλη εκδοχή τους δεν σου είναι και τόσο ευχάριστη.Αν έψαχνα να βρω αγαπημένο τραγούδι σε αυτό το δίσκο,το βρήκα σίγουρα ακούγοντας το All in White. Σκοτεινό,μελωδικό,ολοκληρωμένο (αν και λίγο αδόκιμος ο όρος) σε συνεπαίρνει αυτόματα μόλις το ακούσεις.Συνέχεια με τον φρενήρη ρυθμό του Wolf Pack και η χορευτική διάθεση και πάλι στο προσκήνιο.Το άλμπουμ κλείνει με το χαοτικό Family Friend. ένα πραγματικό συνοθύλευμα ήχων που με την πρώτη ακρόαση σου προκαλεί απορία,ίσως και αηδία,αλλά με παραπάνω ακροάσεις καταλήγεις να το λατρεύεις,γιατί πολύ απλά έτσι αποφάσισαν να κάνουν το χαβαλέ τους.

Το "What Did You Expect From The Vaccines?" αποτελεί σίγουρα μια από τις πιο ευχάριστες μουσικές εκπλήξεις της φετινής χρονιάς (αν και ακόμα είναι πολύ νωρίς). Ένα ντεμπούτο από μια μπάντα που δείχνει θέληση να μείνει για πολύ καιρό στα πράγματα και να μην περιοριστεί στην λάμψη μερικών singles. Ένα άλμπουμ που αξίζει να ακούσετε και γιατί όχι να το αποκτήσετε. Το μέλλον τους ανήκει,οπότε σε μας μένει να δούμε τι άλλο έχουν να μας προσφέρουν!

Κείμενο : Γιώργος Παρδάλης