Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Cauldron : Burning Fortune (Earache Records)


Οι Καναδοί Cauldron (καμία σχέση με τους Cauldron Born) αποτελούνται κατά τα 2/3 από πρώην μέλη των θρυλικών THOR του Jon Mikl Thor, τους Jason Decay (vocals, bass) και Ian Chains (guitars). Την τριάδα συμπληρώνει ο Chris Steve στα drums. Το σχήμα δημιουργήθηκε το 2006 και ως τώρα έχει κυκλοφορήσει τα : “Into The CauldronEP -2007, το δυναμικό ντεμπούτο τους “Chained To The Nite”-2009 και ένα-διόλου τυχαίο-split με τους θεούς Enforcer, το :”Nightmare Over The UK”-2010.
     
Ως φυσική συνέχεια λοιπόν του πρώτου τους δίσκου, έρχεται ο διάδοχος ονόματι “Burning Fortune” προσφέροντας ξανά καθαρό, αγνό ,γρήγορο και παραδοσιακό Heavy Metal. Ένα μεταλλικό παράδεισο για τους κλασσικούς φίλους του είδους καθώς και όσους αγκάλιασαν τις πρόσφατες προσπάθειες των Enforcer, Skull Fist, Skelator, White Wizzard και λοιπών σχημάτων που συνεχίζουν να κρατούν ψηλά τη σημαία.   
    
Λογικό είναι πως η όλη αισθητική (τόσο μουσικά όσο και εμφανισιακά) παραπέμπει στην ένδοξη δεκαετία του ’80 και γίνεται εύκολα κατανοητό πως οι Cauldron είναι επηρεασμένοι τόσο από το N.W.O.B.H.M. καθώς και το U.S. power metal. Η δύναμη των Riot συναντά το μυστήριο των Angel witch και αυτά με μπόλικη μελωδία, ταχύτητα και την φοβερή “back from the past” φωνή του Decay που μαζί με την  παραγωγή βοηθούν  τα μέγιστα ώστε το ημερολόγιο να πηγαίνει δεκαετίες πίσω, γυρίζοντας μας στις καλές μέρες αυτής της μουσικής.
    
Το εκπληκτικό εισαγωγικό “All Or Nothing” σου κολλάει τα μυαλά στον τοίχο με τεράστιο riff και δεν είναι το μοναδικό που αξίζει της προσοχής μας. “Frozen In Fire”, “I Confess” “Rapid City/Unchained Assault” και τα άλατα σπάνε για τα καλά. Τρελές ταχύτητες και άρτια κιθαριστική δουλειά κάνουν τον δίσκο απαραίτητο σε όλους τους παλιομοδίτες.
     
Δεν υπάρχει πρωτοτυπία ούτε πρόοδος παρά αληθινή μουσική φτιαγμένη από ατσάλι που στοχεύει στην καρδιά του ακροατή χωρίς να αποσκοπεί στην οποιαδήποτε εμπορική καταξίωση. Όχι ότι δεν το αξίζει, αλλά όπως ξέρουμε σε αυτού του είδους τα ακούσματα απόμειναν λίγοι να τα τιμούν όπως τους πρέπει.
    
Στα πολλά come back που γίνονται, πολλοί είναι αυτοί που θα κάνουν κάτι επιτηδευμένο για να κλέψουν λίγη δόξα (όση έχει απομείνει τουλάχιστον) και ευτυχώς οι Cauldron δεν ανήκουν σε αυτό το σινάφι.

Νοσταλγία ή κόλλημα σε παλιές εποχές και στασιμότητα;
Εσείς αποφασίζετε…. 

Κείμενο : Αντώνης Κοντογιάννης