Η αποχώρηση του Bill Perry το 1997 ήταν ένα πραγματικό πλήγμα για τους REM και αυτό έγινε ολοφάνερο από τις δουλειές που κυκλοφόρησαν από εκείνο το σημείο και μετά. Το Accelerate του 2008 έδειξε κάποια σημάδια ανάκαμψης και το Collapse Into Now μοιάζει να είναι η μεγάλη επιστροφή του συγκροτήματος,κάτι που δεν το είχαν ανάγκη μόνο οι ίδιοι αλλά και όλος ο μουσικόφιλος κόσμος που πίνει νερό στο όνομα αυτής της μπάντας. Ας προσεγγίσουμε όμως πιο προσεκτικά το νέο πόνημα των REM!
Ακολουθώντας τα βήματα του προκατόχου του το Collapse Into Now είναι ένας δίσκος πραγματικά ποιοτικού rock,κάτι που φαίνεται από την αρχή κιόλας με τα Discoverer και All the Best να μοιάζουν η φυσική συνέχεια του προηγούμενου άλμπουμ (πηγαίνοντας τη μουσική της μπάντας ένα βήμα πιο πάνω).Συνέχεια με τα Überlin και Oh My Heart να μας θυμίζουν έντονα τις κυκλοφορίες των REM στις αρχές των 90's. Ο ήχος τους μπορεί να φανεί παρωχημένος σε κάποιους,αλλά μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν παντελώς λανθασμένη καθώς οι REM ήταν αυτοί που έχτισαν αυτόν τον ήχο και εδώ μας τον παρουσιάζουν στην τελειοποιημένη του πλέον version. To It Happened Today μας δίνει την εικόνα μιας μπάντας η οποία λειτουργεί απελευθερωμένη από το άγχος της επιτυχίας και αποτελεί ένα υπέροχο πάντρεμα του ακουστικού τους ήχου με αρκετά ισχυρές δόσεις alternative μελωδιών (φυσικά η συμμετοχή στα φωνητικά των Eddie Vedder και Joel Gibb δίνει ένα ξεχωριστό χρώμα στο συγκεκριμένο τραγούδι) .Το ακουστικό Every Day Is Yours to Win μαζί με το Walk It Back χωρίς να είναι απαραίτητα κακά καταντούν λιγάκι ηχητικά αδιάφορα. Ευτυχώς ανάμεσά τους παρεμβάλλεται το εξαιρετικό Mine Smell Like Honey,που προσωπικά το θεωρώ την κορυφαία στιγμή του άλμπουμ (και ίσως μια από τις καλύτερες alternative μελωδίες που έχουν γραφτεί από τους REM). Εξίσου εξαιρετικό και το That Someone Is You,το οποίο έχει όμως μια πιο grunge χροιά στον ήχο του (κάτι το οποίο δεν μας είχαν συνηθίσει ομολογουμένως). Ο τίτλος Me, Marlon Brando, Marlon Brando and I μπορεί να μοιάζει παράξενος,ο συνδυασμός όμως κιθάρας και πιάνου σε αυτή την μπαλάντα το καθιστά ένα άκρως γοητευτικό και ευχάριστο στην ακρόαση τραγούδι.Δεν θα πρέπει επίσης με τίποτα να ξεχάσω να κάνω αναφορά στο απίθανο Alligator Aviator Autopilot Antimatter (με την συμμετοχή της Peaches στα φωνητικά) οπού με χαρά βλέπω την μπάντα να φλερτάρει έντονα και με τον garage ήχο σε ένα τραγούδι που ξεσηκώνει. Το Blue που κλείνει το άλμπουμ,και στο οποίο συμμετέχει η Patti Smith, ηχεί εξαιρετικό,με ένα τρομερό πάθος και με μια ερμηνεία (κυρίως από την Smith) έντονα συναισθηματική.
Oι REM πάντα χαρακτηρίζονταν σαν μια από τις πιο επιδραστικές μπάντες της Rock μουσικής. Με το Collapse Into Now γίνεται ολοφάνερο πως και πάλι μπορούν να εμπνεύσουν και να φτάσουν στην κορυφή. Ο Michael Stipe ίσως δεν ακούγεται τόσο συναισθηματικός και δεν προκαλεί την ίδια ανατριχίλα που προκαλούσε στο παρελθόν,αλλά δεν παύει να είναι ένας υπέροχος ερμηνευτής και σίγουρα ξέρει πως να "ντύνει" με την φωνή του και να αναδεικνύει τις υπέροχες συνθέσεις της μπάντας. Είναι πολλοί οι λόγοι που θα πρότεινα σε κάποιον να ακούσει το συγκεκριμένο άλμπουμ. Δεν βρίσκω όμως καλύτερο λόγο από το γεγονός ότι αυτή η δουλειά μοιάζει να είναι η μεγάλη επιστροφή των REM. Αυτή τη φορά ελπίζω να (ξανα)ήρθαν για να μείνουν!
Κείμενο : Γιώργος Παρδάλης
