Κάποιες μπάντες είναι “καταδικασμένες” να γράφουν μόνο καλή μουσική. Κάποιοι μουσικοί δεν αρκούνται απλά στο να παίζουν καλά και να κυκλοφορούν καλούς και ποιοτικούς δίσκους αλλά προσπαθούν και καταφέρνουν να ανάγουν αυτό που κάνουν σε πραγματική τέχνη. Στο λεξιλόγιο κάποιων μουσικών η λέξη “μέτριο” απλά δεν υπάρχει. Όλα τα παραπάνω και πολλά περισσότερα είναι συνώνυμα της μεγάλης καριέρας των Βρετανών progressive rockers, των μεγάλων τροβαδούρων του Heavy Metal, εκ των ηγετών του μελωδικού hard rock-AOR καθώς και εκ των κυρίαρχων του 80’s arena rock, Magnum. Σας φαίνονται πολλοί και βαρύγδουποι χαρακτηρισμοί? Θα ήθελα τουλάχιστον το μισό κείμενο για να αναφέρω τις μπάντες που έχουν επηρεαστεί από τον ήχο τους. Ή μάλλον…τους ήχους τους….
Με όποιο στυλ και αν αποφάσιζαν να καταπιαστούν κατά τη διάρκεια της πολυετούς καριέρας τους, πάντα το έκαναν με μεγάλη επιτυχία. Στο αίμα τους κυλούσαν πάντα τα στοιχεία της rock όπερας και αυτό γιατί ήταν βαθύτατα επηρεασμένοι από τους τεράστιους Queen(ενδεικτικά αναφέρω πως ο Roger Taylor είχε “βάλει το χεράκι του” στην παραγωγή του album “Vigilante”-1986). Εκτός από την ανεξάντλητη έμπνευση, καρπός της οποίας ήταν πάντα η συγγραφή εκπληκτικών τραγουδιών, τα μοναδικά συναισθήματα της μουσικής τους έπαιρναν σάρκα και οστά μέσω της μαγικής φωνής του Bob Catley, ένα από τα καλύτερα λαρύγγια που έχουν περάσει ποτέ από τον σκληρό ήχο, μια ανεπανάληπτη φωνή μεστή, ταξιδιάρικη, άμεση και νοσταλγική όσο λίγες. Πιστός συνοδοιπόρος του σε αυτό το μακρύ μουσικό ταξίδι ήταν και είναι ακόμη ο Tony Clarkin που με το παίξιμο και τις εξαιρετικές συνθέσεις του, έχει συμβάλει εξίσου στο μεγαλειώδες οικοδόμημα που ακούει στο όνομα Magnum καθώς και στην, κατά καιρούς, εναλλαγή στο ήχο των Βρετανών.
Album No16 λοιπόν για αυτή τη θρυλική μπάντα!(φανταστείτε και να μην είχαν διαλύσει δηλαδή την περίοδο 1995-2001!!). Ο δίσκος μπαίνει δυναμικά με το βαρύ, ατμοσφαιρικό και σκοτεινό “Black Skies” .Όσο για τη συνέχεια…”Doors To Nowhere” και..….τα σαγόνια δύσκολα μαζεύονται από το πάτωμα, το δάχτυλο είναι έτοιμο να καρφωθεί στο repeat και μια τεράστια απορία γεννάται: “πως γίνεται να γράφονται τέτοιες κομματάρες στις μέρες μας;”,”τα είχαν κάβα από το 80 και τα βγάζουν τώρα?”…”μπα…τέτοια τραγούδια δεν είναι για b sides”…και ο μονόλογος συνεχίζεται…
…με τα “Spin like a wheel”, ”The Visitation” και γενικότερα με όλο τον δίσκο, αλλά και με την ερμηνεία του Catley ο οποίος όσο απίστευτο και αν φαίνεται (ή μάλλον ακούγεται) οδεύει προς το 64ο έτος της ζωής του και ο χαρακτηρισμός αυτής της μουσικής του περιόδου ως “δεύτερη νιότη” είναι λίγος. Η πείρα τόσο στη γραφή όσο και στην εκτέλεση δύσκολα κρύβεται. Πανέμορφες μελωδίες ντυμένες με τον μοναδικό τρόπο των πολύπειρων Magnum. Με τη νέα αυτή τους προσπάθεια, αν και αρχές του χρόνου, οι Magnum βάζουν σοβαρή υποψηφιότητα για μία θέση στους καλύτερους δίσκους της χρονιάς με το “The Visitation”.
Είναι πραγματικά άδικο που ο περισσότερος κόσμος δεν τους έχει ούτε ακουστά. Ω ναι…δυστυχώς. Κι όμως….φαντάζει αδιανόητο, σχεδόν προσβλητικό να καυχιέται κάποιος ότι ασχολείται με αυτή τη μουσική και να μην έχει στην κατοχή του κάποιο από τα έργα τους (κατά προτίμηση του κοινού αισθήματος τα : ”Chase The Dragon”-1982 & ”On A Storyteller’s Night”-1985).
Αφεθείτε λοιπόν, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, στα χέρια εκείνων που μας έχουν ταξιδέψει όσο λίγοι μέσω των μαγικών ιστοριών τους, είτε αυτές μιλούσαν για δράκους και σπαθιά, είτε για αγάπη και καθημερινά πράγματα και ανακαλύψτε οι ίδιοι το μουσικό μεγαλείο ενός από τα καλύτερα συγκροτήματα που γέννησε ποτέ το Νησί.
Κείμενο : Αντώνης Κοντογιάννης
