Αυτά τα 11 χρόνια ύπαρξης των Before the Dawn είναι μια προσωπική επιτυχία του Tuomas Saukkonen. Του τραγουδιστή και κιθαρίστα της μπάντας, από την χώρα του πολιτισμού Κιουκάινεν. Φιλανδία η νεότερη και η μικρή παινεμένη από τους λαούς που υποτάχθηκαν στο γοητευτικό τραγούδι του ηλεκτρικού ήχου. Υπήρξε μια προσωπική και μεθοδική εργασία ξεκινώντας στην αρχή έναν μοναχικό δρόμο που είχε σαν αφετηρία του το 1999 όταν και θα παρουσιάσει την πρώτη του solo δημιουργία με την ονομασία Gehenna, ηχογραφώντας όλα τα όργανα μόνος του προσδίδοντας το προσωπικό του χαραχτήρα σε μια μονογονεϊκή δουλειά.Στην πορεία των έντεκα ετών στρώνει ένα δρόμο από πέντε albums έχοντας πλέον στο πλευρό του και άλλους τρείς συνοδοιπόρους σε κιθάρα, κρουστά και μπάσο. Θα κρατήσει τα άγρια φωνητικά και συνοδευόμενος από το τραγούδι του Lars Eikind στα καθαρά γίνονται μέρος της ανάπτυξης της σύγχρονης Φιλανδικής μουσικής του σκληρού σκοτεινιασμένου ήχου.
Οι Before the Dawn σαν σύνολο είναι άνθρωποι που κατάφεραν να επιδείξουν μέχρι τώρα ένα αξιοπρόσεκτο αποτέλεσμα στην δημιουργική τους δραστηριότητα. Βεβαίως είναι παιδιά της χώρας που ανατρέφει μουσικούς από το σχολείο κιόλας. Ανήκουν σε μια μουσική κοινωνία που παράγει επιρροές για τους μεταγενέστερους και έχει εξελίξει την μουσική ενασχόληση σε μια βαριά βιομηχανία παραγωγής άξιων μουσικών και απασχολούντων με το αντικείμενο της τέχνης της μουσικής.
Ότι προηγούμενο ακούστηκε από το Φιλανδικό σχήμα ήταν μια καινούρια προσέγγιση από δουλειά σε δουλειά. Από το “My Darkness” των πρώιμων ημερών, ως το “4:17 am” με το τελευταίο να αποτελεί ένα σαφές μήνυμα από το συγκρότημα για παραγωγή καινούριων προϊόντων. Στο ίδιο μοτίβο συνέχισαν και τα album που ακλούθησαν. Ώσπου να έρθει η στιγμή του 2011 και ένα καινούριο album ηχογραφείται. Είναι το album για το οποίο γράφονται αυτές οι αράδες.
Είναι ξεκάθαρες οι επιρροές της μπάντας από το πρώτο άκουσμα κιόλας, από τα πρώτα δευτερόλεπτα, ασχέτως αν είναι ηθελημένα ή μη. Πρόκειται για έναν Amorphis ήχο. Έναν ήχο προερχόμενο από ότι ακούσαμε από τους συμπατριώτες τους, Amorphis των δύο τελευταίων δίσκων (τουλάχιστον). Είναι ένα κάπως διαφορετικό δείγμα από τους Before the Dawn ή ένα δείγμα που ανατρέχει σε όσα τους επηρέασαν στην αρχή της διαδρομής τους.
To “Winter Within”, Νο 2 στο set list είναι μια δυνατή ευκαιρία να καταλάβει κανείς προς τα πού χαράσσεται ο δρόμος. Ένα εύπεπτο κομμάτι που συγκεντρώνει κάτι από φολκλορικά, κατά πολλούς, και death στοιχεία για ακόμα περισσότερους. Το επώμενο “Deathstar” έρχεται με μια δύναμη από τα growl του Tuomas Saukkonen.
Το album είναι μια χειμωνιάτική ιστορία, αλλά με στοιχεία στους στίχους από την καθημερινή ζωή χωρίς αναφορές σε μύθους και ιστορίες ηρώων και Θεών που επινοήθηκαν για να τιμωρούν τους εχθρούς του λαού τους και να προστατεύουν αρχαίους εξαφανισμένους πολιτισμούς. Είναι ένα death που ακουμπά σε πολιτισμικά στοιχεία αλλά προσαρμοσμένο σε σύγχρονη μουσική κατασκευή.
Τα 10 τραγούδια που έχουν επιλεγεί για το σύνολο μπορούν, βεβαίως, να αγγίξουν τα αντανακλαστικά του λάτρη του μελωδικού death, μα εδώ προκύπτει κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα. Η σκιά του πήχη που έχουν θέσει οι ίδιοι στις προηγούμενες δουλειές έχει μια έντονη και βαριά απόχρωση και καθιστά τους ίδιους υπεύθυνους σε ότι καινούριο έχουν να παρουσιάσουν. Αλλά έχουν παρουσιάσει κάτι καινούριο; Ιδού το ερώτημα. Οι Before the Dawn φαίνονται παρόλη την πολύ καλή απόδοση συναισθημάτων που μοιράζονται μαζί μας, να παγιδεύτηκαν σε μια καταγραφή των επιρροών τους, ίσως και σε μια απεγνωσμένη αναζήτηση του τι ακριβώς πρέπει να δοθεί σε όλο και περισσότερο κόσμο. Η εξέλιξη είναι κάτι που πρέπει να απασχολεί όλους σε κάθε επίπεδο. Έχοντας μια επαφή με το παρελθόν, παίρνοντας έμπνευση από ότι σπουδαίο και αν έφερε το πίσω, ορμάμε σε ότι θα ακολουθήσει και τότε έχουμε εξέλιξη.
Κείμενο: Θανάσης Καμπάνης
