Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Those Dancing Days : Daydreams and Nightmares (Wichita Recordings 2011)


Μας πρωτοσυστήθηκαν με τα singles που κυκλοφόρησαν το 2007 όταν ακόμα κάποιες από αυτές πήγαιναν στο σχολείο. Το 2008 το επίσημο δισκογραφικό ντεμπούτο τους "In Our Space Hero Suits" μπορεί να προκάλεσε αίσθηση στον κόσμο των blogs δεν είχε όμως την απαραίτητη δυναμική για να ακουστούν δυνατά στην υπόλοιποι μουσική κοινότητα. Ο ήχος τους είχε σαφέστατες αναφορές στους Strokes,και σε συνδυασμό με την παιδικότητα που εκπέμπουν δημιούργησαν ένα ευχάριστο και ανάλαφρο κράμα pop-rock.Σχεδόν τρία χρόνια μετά επιστρέφουν δισκογραφικά με το "Daydreams & Nightmares" το οποίο όμως περισσότερο ηχεί σαν ένα sequel του πρώτου τους άλμπουμ παρά σαν μια νέα και με καινοτόμο ήχο κυκλοφορία. Ας πάρουμε όμως το κάθε τραγούδι ξεχωριστά!

Το εναρκτήριο "Reaching Forward" είναι ένα τραγούδι με αρκετά τσιμπημένες κιθάρες και πολύ όμορφο drumming τα οποία όμως υπερκαλύπτονται από ένα πέπλο synth ήχων. Η  Linnea Jönsson για μια ακόμα φορά είναι εξαιρετική στο ρόλο της στα φωνητικά αποδεικνύοντας πως η φωνή της είναι πολύ πιο ώριμη από την ηλικία της και αυτός είναι και ο λόγος που τα φωνητικά έχουν ένα ρόλο κάπως σημαντικότερο σε σχέση με την μουσική. Το "I'll be Yours" που ακολουθεί είναι ένα τραγούδι που έχει έναν πιο σαφή ραδιοφωνικό προσανατολισμό. Η στιχουργική του ασχολίαστη (θυμίζει τα στιχάκια που γράφαμε στο Γυμνάσιο),αλλά η μελωδία τους δε νομίζω ότι θα ενοχλήσει κανέναν. Το "Dream About Me" συνδυάζει την σύγχρονη pop με αρκετά new wave στοιχεία στον ήχο του. Τα φωνητικά σε πλήρη αρμονία με την όλη ενορχήστρωση και το αποτέλεσμα ομολογουμένως εξαιρετικό. Προχωρώντας στο "Help me Close my Eyes" βλέπουμε ένα τραγούδι το οποίο έχει και πάλι ραδιοφωνικό προσανατολισμό, αλλά δείχνει φανερά πως αυτή η μπάντα έχει συνθετικό ταλέντο και έχει δουλέψει πολύ τον ήχο της. Πέμπτο στη σειρά το "Can't Find Entrance" ένα τραγούδι σαφέστατα πιο δυναμικό σε σχέση με τα προηγούμενα που σίγουρα ξεχωρίζει και προβλέπω να γίνεται single. Στο μέσο του άλμπουμ το "Fuckarias" με πιο ξέφρενο ρυθμό και πιο punk διάθεση. Σίγουρα όχι αδιάφορο.

Το "Forest of Love" θα πρέπει να ομολογήσω πως με μπέρδεψε αρκετά. Ο Stroke-ish ήχος μου φάνηκε οικείος, τα πολύ έντονα όμως synth περάσματα κάπου μου χάλασαν το γενικότερο αποτέλεσμα. Ευτυχώς ακολουθεί το "When we Fade Away",το οποίο προσωπικά λάτρεψα, που αποκαθιστά και πάλι τις ισορροπίες. Εξαιρετικός ρυθμός και φωνητικά γεμάτα συναίσθημα συνθέτουν ένα πολύ γοητευτικό αποτέλεσμα και ένα τραγούδι που σίγουρα πολλοί θα λατρέψουν. Βαθύτατα συναισθηματικό και ολοκληρωτικά pop το "Keep me in your Pocket" μπορεί να μην είναι my cup of tea,σίγουρα όμως είναι ένα πολύ όμορφο και ανάλαφρο τραγούδι. Λίγο πριν το τέλος το "I Know Where You Live Part2" εντυπωσιάζει με τον γρήγορο ρυθμό του και ανοίγει το δρόμο για το καταληκτικό "One Day Forever" ένα ιδιαίτερα ταξιδιάρικο ντουέτο της Jönsson μαζί με τον Orlando Weeks των Maccabees που σε αφήνει με ένα αίσθημα πληρότητας από την ακρόαση όλου του άλμπουμ.

Κακά τα ψέματα, οι Those Dancing Days δεν είναι ακόμα μουσικά ώριμες. Θα μου πείτε ότι αυτό είναι λογικότατο αν αναλογιστούμε την ηλικία τους και εν μέρει θα συμφωνήσω. Είναι εμφανώς πιο βελτιωμένες σε σχέση με το ντεμπούτο τους, αλλά έχουν ακόμα αρκετό δρόμο να διανύσουν μέχρι να προκαλέσουν αίσθηση στην απαιτητική πλέον μουσική κοινότητα. Σίγουρα όμως το Daydreams & Nightmares είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ, καθόλου κουραστικό στην ακρόαση του που περιέχει τραγούδια από μια μπάντα που δείχνει ότι έχει πάρα πολύ ταλέντο και από την οποία σίγουρα θα δούμε πολύ ωραία πράγματα στο μέλλον. Οπότε αξίζει τον κόπο να το ακούσουμε!

Κείμενο : Γιώργος Παρδάλης