Όταν ακούμε το όνομα Raveonettes το μυαλό μας αυτόματα πηγαίνει στο φρενήρες garage revival που τους έκανε ευρέως γνωστούς το 2004 μέσα από το τραγούδι "Love in a Trashcan". Είναι γεγονός ότι το συγκεκριμένο τραγούδι τους στιγμάτισε και έκανε τους ανά τον κόσμο μουσικοκριτικούς λιγότερο ελαστικούς μαζί τους στις επόμενες κυκλοφορίες τους, οι οποίες αν και δεν στερούνταν μουσικής ποιότητας δεν είχαν κάποιο τραγούδι που να φτάνει τη δόξα του προαναφερόμενου!
Οι Raveonettes μέσα στα χρόνια που πέρασαν έμειναν πιστοί στις αρχές τους που τους επέβαλλαν να αγαπούν τη μουσική και να κινούνται έξω από κάθε είδους εμπορικότητες. Αυτό βέβαια μπορεί να τους στέρησε την κάπως μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα, αλλά τους επέτρεψε να κυκλοφορούν πράγματα που πρώτα από όλα εξέφραζαν αυτούς και τους άφηναν το περιθώριο για περισσότερους πειραματισμούς! Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο 2011 και στο "Raven in the Grave" το οποίο με απόλυτη βεβαιότητα μπορεί να χαρακτηριστεί ως το πλέον πειραματικό (όσον αφορά την ηχητική του κατεύθυνση) άλμπουμ τους!
Η γκαραζιάρικη διάθεση με άρωμα 60's δίνει την θέση της στην 80's αισθητική όπου κυριαρχούν τα gothic/darkwave και new wave μουσικά μοτίβα. Σαφέστατη αναφορά στην εποχή εκείνη που ξεκινά από το εξώφυλλο κιόλας του άλμπουμ όπου η ασπρόμαυρη παράσταση του γερακιού σε προδιαθέτει για κάτι πραγματικά σκοτεινό. Και είναι όντως σκοτεινό σε σημείο ανησυχίας! Η χαρούμενη χορευτική διάθεση δίνει τη θέση της σε μουσικά τείχη από synths και ασήκωτες μπασογραμμές, ενώ η παιχνιδιάρικη φωνή της Sharin μετατρέπεται σε μια αυστηρή, σχεδόν πένθιμη, ερμηνεία που παγώνει! Ας δούμε όμως τι τρέχει με αυτό το άλμπουμ μελετώντας το κάθε τραγούδι ξεχωριστά!
Ξεκίνημα με το "Recharge & Revolt" και η διαφοροποίηση όσον αφορά τον ήχο του παρελθόντος δεν γίνεται ακόμα εμφανής. Τσιμπημένες κιθάρες,drumming που παραπέμπει (αν και όχι τόσο φανερά) σε early new wave μελωδίες και φωνητικά, που ίσως είναι τα μόνα που κάνουν εμφανή κάποια στροφή, βαθιά και μελαγχολικά. Συνέχεια με το "War In Heaven" και πλέον είναι προφανέστατη η μεταφορά σε πιο σκοτεινές μουσικές φόρμες. Με διάθεση που φέρνει στο νου τους Cure,με περάσματα που θυμίζουν κάτι από neoromantic & synth-pop μπάντες και με ερμηνεία σκοτεινή και σχεδόν υπνωτική είναι φανερό πως αυτό το άλμπουμ θα μας βυθίσει στο έρεβος! Στο "Forget That You're Young" ψήγματα του Joy Division-ικου πεσιμισμού εμφανίζονται δημιουργώντας ένα τραγούδι εξαιρετικά γοητευτικό! Το "Apparitions" που ακολουθεί δεν θα ήταν υπερβολή να πω πως είναι ίσως ένα από τα σπουδαιότερα τραγούδια που αυτό το απίθανο ντουέτο έχει γράψει. Εκπληκτική ενορχήστρωση, εκπληκτικά φωνητικά και ένα γενικότερο αποτέλεσμα που σε ανατριχιάζει και σε ηλεκτρίζει. Στο μέσον του άλμπουμ έχουμε το "Summer Moon" που πιο πολύ με απαγγελία μοιάζει παρά με τραγούδι. Άκρως αισθαντικό, με μπόλικη μελαγχολία αλλά δεν είναι και από τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ.
Ακριβώς τα ίδια θα έλεγα και για το εναρκτήριο κομμάτι του δεύτερου μισού του άλμπουμ, το "Let Me On Out". Δεν με συνεπήρε καθόλου, μην πω μάλιστα πως άρχισα να πιστεύω πως το άλμπουμ αρχίζει να κάνει κοιλιά! Ευτυχώς το "Ignite" που ακολουθεί σώζει την κατάσταση. Αν και η αισθητική του θυμίζει τον ήχο που έχουν κάμποσες pop μπάντες των 00's είναι ένα τραγούδι που σε ταξιδεύει με την ανάλαφρη μελωδία του. Όχι πρωτότυπο, αλλά σίγουρα με τίποτα κακό. Το "Evil Seeds" δεν θα ήταν υπερβολή να πω πως είναι τόσο πένθιμο σε σημείο που σε τρομάζει. Ερεβώδες με αρκετά lo-fi ενορχήστρωση είναι εξαιρετικό αλλά με τίποτα δεν θα το συνέστηνα σε ανθρώπους με αυτοκτονικές τάσεις! Η μελαγχολία συνεχίζεται και στο τραγούδι που κλείνει το άλμπουμ, το "My Time's Up",όπου οι στίχοι "My time's up....I just don't care" δεν μπορούν να θεωρηθούν και μνημεία αισιοδοξίας. Μια μελωδία σκοτεινή που εμένα μου θύμισε πολύ τον ήχο των λατρεμένων μου Tindersticks και ένας αποχαιρετισμός που αρμόζει σε ένα τόσο σκοτεινό άλμπουμ.
Ας είμαστε ρεαλιστές. Οι Raveonettes του "Raven in the Grave" δεν έχουν καμιά σχέση με την μπάντα που ξέραμε τόσο καιρό. Αν υποθέσουμε ότι οι shoe gaze μπάντες βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με τον 80's ήχο τότε αυτό το άλμπουμ θα ηχήσει στα αφτιά σας σαν κάτι πολύ έντονα shoe gaze. Οι Raveonettes σαν μπάντα δεν ξέχασαν πως να γράφουν όμορφα τραγούδια. Απλά άλλαξαν μουσικό ύφος! Όλα αυτά μέσα σε μια κυκλοφορία που έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας Raveonettes κυκλοφορίας (δηλαδή εξαιρετικές στιγμές, κοιλιές και ωραίες μελωδίες),μιας κυκλοφορίας που μπορεί να ξενίσει τον ακροατή στο πρώτο της άκουσμα, αλλά σίγουρα σε βάθος χρόνου θα τον κερδίσει!
Κείμενο : Γιώργος Παρδάλης
