Από την παλαιολιθική εποχή κιόλας, γεννήθηκε μια ζωοποιός ανάγκη για συνεννόηση. Πέρα από την ενστικτώδη ικανότητα του ανθρώπου να καταλαβαίνει την κραυγή του συγγενικού του προσώπου, που τον αναζητά ή ακόμα και την μυρωδιά του, έπρεπε να υπάρξει μια πιο διευρυμένη μορφή επικοινωνίας. Η γλώσσα έγινε βασικό χαρακτηριστικό των κοινωνιών από τότε που ο άνθρωπος εισήγαγε αυτό το μέσο στη ζωή του. Ήταν ο παράγοντας που θα τον πήγαινε ένα βήμα παραπέρα, απ’ όλα τα άλλα ζωντανά της γης. Η γλώσσα. Η πρώτη ουσιώδης ανακάλυψη. Το ανθρώπινο είδος πολλαπλασιάστηκε και μοιράστηκε στα μήκη και πλάτη αυτού του πλανήτη και μαζί με αυτόν αναπτύχθηκαν γύρω στις 7.000 διαφορετικές καταγεγραμμένες γλώσσες . Στα εκατομμύρια έτη που περνούν οι άνθρωποι πολλές φορές θα αναμειχτούν. Δεν θα υπάρξει μόνο μια φυλετική ανάμειξη αλλά και γλωσσική. Αντιδάνειο
Το αντιδάνειο είναι ένα χαρακτηριστικό της γλωσσικής ανάμειξης. Μια λέξη που ανήκει σε έναν λαό και την δανείζεται ένας άλλος. Ύστερα αυτή η λέξη με το πέρασμα πολλών ετών ξαναγυρίζει εκεί όπου γεννήθηκε, παραλλαγμένη έχοντας πια τα ξένα σημάδια πάνω της. Όσοι ασχολήθηκαν περισσότερο με τη γλώσσα, διαβάζοντας τα παραπάνω όλο και κάποια λέξη θα τους έρχεται στο μυαλό.
Θα μπορούσε άραγε η ορολογία για το αντιδάνειο να χρησιμοποιηθεί και στη μουσική; Αντικαθιστώντας βεβαίως την «λέξη» με κάτι ανάλογο;
Επιχειρώ κάτι:
Μουσικό αντιδάνειο
Αμερική, τέλη ’70 αρχές ’80, συμβαίνει κάτι διαφορετικό στον χώρο της “hard rock” μουσικής. Δημιουργείται το Thrash Metal. Οι άλλοτε Ηeavy Μetal μπάντες που χρησιμοποιούσαν το κλασικό “New Wave of British Heavy Metal” (NWOBHM) θέλησαν να εισάγουν ένα διαφορετικό στιλ στην μουσική τους. Ο ήχος που δημιουργήθηκε προερχόταν από μουσικές διαφορετικές που ενώθηκαν. Η Punk Rock και η Hardcore ήταν ένα κράμα που θα ομογενοποιούνταν για να φτιαχτεί η Thrash. Βασικό χαρακτηριστικό του νεογέννητου είδους είναι τα γρήγορα tempo σε κρουστά και κιθάρες. Στίχοι που καταπιάνονται με κοινωνικά θέματα, επιθετικοί και καταγγελτικοί.
Η μουσική-κίνημα θα ακουστεί παντού και θα ωθήσει όλο και περισσότερους να ασχοληθούν. Μπάντες-ιδρυτές του κινήματος όπως οι Slayer, Metallica, Anthrax (Αμερική), αλλά και λίγο πιο μεταγενέστεροι Sodom, Kreator, Destruction (Γερμανία) θα αποτελέσουν πρότυπα μίμησης και επιρροές.
Λίγα χρόνια αργότερα, στην πρωτεύουσα της Σουηδίας, η βασική μουσική γλώσσα πολλών Στοκχολμητών πιτσιρικάδων είναι το Death. Το Σουηδικό Death ήταν ένα προϊόν που παράχθηκε από τη Thrash. Συγκροτήματα που δημιουργούνται είναι οι Garnage, οι Nihilist (και αργότερα Entombed), οι Tiamat, οι Grave και άλλοι πολλοί. Τα λαρυγγικά φωνητικά είναι άγρια, πιο βαθιά και πιο νοσηρά από αυτά του Thrash ενώ ρυθμοί και οι μελωδίες εκφράζονται με ταχύτητα και πολλές επαναλήψεις.
At the Gates, Mega Slaughter, Valcyrie, Ceremonial Oath, Dark Tranquillity, In Flames είναι κάποιες από τις μπάντες που με την παρουσία τους σηματοδοτούν την αρχή της σκηνής του Γκέτεμποργκ και του Μελωδικού Death. To Gothenburg metal από εκείνη τη στιγμή δεν θα άνηκε πλέον στην μητέρα δημιουργό του. Εξαπλώθηκε.
Οι Αμερικανοί Darkest Hour είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αντιδάνειου. Είναι παιδιά της χώρας που έδωσε το σκληρό της είδος και τώρα μετά από χρόνια το πήρε παραλλαγμένο έχοντας εμφανή τα ξένα σημάδια πάνω του. Είναι παιδιά της πρωτεύουσας της Αμερικής. Επιρροές τους, οι Σουηδοί δημιουργοί του είδους At The Gates. Ακούγοντας για πρώτη φορά το καινούριο τους δημιούργημα, το “The Human Romance” καταλαβαίνει κανείς με την πρώτη φορά τα σημάδια που άφησαν οι πρόγονοι του Μελωδικού Death. Συνεπώς οποιαδήποτε παραπάνω περιγραφή στο είδος ανήκει και στους αμερικανούςDarkest Hour.
Σε όσους έπεσαν στα χέρια τους πολλά από τα τελευταία κυρίως album των Dark Tranquillity θα εντοπίσουν πολλές ομοιότητες. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι Darkest Hour δεν έχουν ηλεκτρονικά μέρη. Αλλά έχουν πολλά ιδιαίτερα στοιχεία. Το δυνατό τους όπλο εντοπίζεται στις κιθάρες. Οι Darkest Hour πάντα έψαχναν καλούς παίχτες στην θέση της κιθάρας και ένας από τους βιρτουόζους που ήρθε και έφυγε είναι και ο Kris Norris (God Forbid, Threat Signal). Ακραίες κλίμακες και απίστευτη ικανότητα διαχείρισης αριστερού χεριού, της μεριάς των τάστων. Οι επόμενοι κάθε άλλο παρά υποδεέστεροι είναι αφού ο Mike Schleibaum και ο Mike Carrigan δίνουν διαπιστευτήρια σε κάθε κομμάτι. Αν και δεν είναι σωστό να γίνει με τον συγκεκριμένο τρόπο, δεν θα διστάσω να προτρέψω να ανατρέξετε στο 3:49 λεπτό του “Savor he Kill”. Εκεί που μια συνεργασία κιθαρών με ένα τρελό riff που επαναλαμβάνεται στρώνει υπέροχα το χαλί για τον ερχομό ενός solo. Και ύστερα πάλι αυτό το αναθεματισμένο riff. Κάτι ανάλογο θα συμβεί στο επόμενο, “Man & Swine”, στο 1:30 όταν μια σκοτεινή ηλεκτρική γίνεται η αιτία να μεταφερθούμε σε μια απόδειξη της ικανότητας των δύο μουσικών.
Από τα εξέχοντα κομμάτια αυτής της συλλογής είναι και το «Your Everyday Disaster”. Κομμάτι που οι ίδιοι αποκάλυψαν τους στίχους πιο νωρίς από την κυκλοφορία.
Ένα πιάνο και μια κλασική κιθάρα θα ακουστούν στην έναρξη του ακουστικού κομματιού έκπληξη “Terra Solaris” που συγκεντρώνει το συναισθηματισμό σε χαμηλούς τόνους.
Kάτι που μπορεί παραξενέψει όποιον ακούει για πρώτη του φορά τους Darkest Hour είναι τα φωνητικά. O John Henry που είναι και από τα παλαιότερα μέλη της μπάντας (μιας και υπήρξαν πάμπολλες αλλαγές στα χρόνια που πέρασαν) δεν έχει τα death φωνητικά ή δεν τα χρησιμοποιεί (αν θέλετε). Έχει όμως ένα ουρλιαχτό που δίνει μια νεανική σκοτεινή επαναστατικότητα. Με την πρώτη θα σε προβληματίσει (και ιδιαίτερα όσους πίστεψαν στην μεγαλειότητα του σκοτεινού, ακραίου που ερχόταν από την Σουηδία). Καθαρά φωνητικά θα χρησιμοποιήσει σε παλαιότερα album αλλά εδώ δεν θα τον χαρεί(;) κανείς να επιδίδεται.
Ζήσαμε μια αλλαγή στην μουσική που μετάλλαξε τους ακροατές από επιμελείς μελετητές σε απαθείς καταναλωτές. Από την αναζήτηση σε δρόμους για κασέτες και δίσκους που περιφέρονταν από χέρι σε χέρι, και σε μαγαζιά, σε links και url. Ένα «μαγαζί» που σαν μυστική, πονηρή συμφωνία φιλοξενεί ουρές από όλο τον κόσμο. Στο αχανές super market της μουσικής καταναλώσαμε και συνεχίζουμε να καταβροχθίζουμε καθημερινά μεγάλες ποσότητες από αυτά που μας προσφέρονται. Άραγε τι μένει από θρεπτικές ουσίες και από γεύσεις που λαμβάνουμε; Πολλά τραγούδια πολλές οι μουσικές. Άραγε μένει τίποτα για να θυμόμαστε; Ας είναι κάποιοι ήχοι και καλλιτέχνες σημεία που θα ανατρέχουμε. Έτσι, για να μείνει και κάτι από τους ήχους που έφυγαν.
Οι Darkest Hour ίσως…
Οι Darkest Hour ίσως…
Για τους φίλους του ακραίου μελωδικού και για άλλους που καμιά φορά ψάχνονται.
Κείμενο: Θανάσης Καμπάνης
