Για την συγκεκριμένη μπάντα θα πρέπει να ομολογήσω ότι ήμουν παντελώς ανίδεος! Βρήκα την συγκεκριμένη κυκλοφορία σε κάποιο blog και με το που την άκουσα ειλικρινά σοκαρίστηκα! Ποιοι είναι όμως οι Naked on the Vague;
Σχηματίστηκαν το 2006 στο Sydney από τους Lucy Cliche (keys/vox/drum box) και Nightmare Hopkins (guitar/electronics) με μοναδικό τους εφόδιο μερικά μισοχαλασμένα όργανα και μπόλικες ώρες ανάγνωσης σκοτεινής ποίησης. Μόλις τον τελευταίο χρόνο κατάφεραν να έχουν ένα πλήρες Line-up με τις προσθήκες του Nic (bass) και Lachie (drums).
Η μουσική τους είναι μία μίξη post-punk,dark psych και goth ήχων, με κιθαριστικά μέρη βγαλμένα πραγματικά από τον βούρκο και με φωνητικά που δεν είναι βέβαιο ότι θα τα συμπαθήσουν πολλοί καθώς σε πολλά σημεία καταστρέφουν πραγματικά το όποιο ευχάριστο ηχητικό αποτέλεσμα.
Δισκογραφικά το ιδρυτικό δίδυμο έχει να παρουσιάσει μια σειρά από 7" κυκλοφορίες και κασέτες (από το 2007),ενώ σαν πλήρης μπάντα κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ (“Heaps of Nothing”) το 2010.
Το "Twelve Dark Noons" είναι το νέο τους πόνημα, ένα maxi EP 6 τραγουδιών που βγήκε στις αγορές στις 29 Μαρτίου! Αν ανήκετε σε αυτούς που λάτρεψαν τον 80's bat cave ήχο θα πετάξετε από τη χαρά σας ακούγοντας το συγκεκριμένο ΕΡ. Αν δεν είστε τόσο εκπαιδευμένοι μην το τολμήσετε καν!
Στην πρώτη πλευρά της βινυλιακής κυκλοφορίας του ΕΡ (ναι έσπευσα να την αγοράσω) συναντάμε τα "The Gift","Clock of 12's" και "Happy Endings". Άβυσσος και έρεβος και στα τρία, με μελωδίες σχιζοφρενικές, φωνητικά που δοκιμάζουν τα όρια του ακροατή (χωρίς να είναι άσχημα και το τονίζω αυτό) και ανατέλλον τρόμος σε κάθε νότα! Από αυτή την ειλικρινά τρομακτική τριάδα ξεχωρίζει σίγουρα το Clock of 12's που είναι ίσως οι πιο δομημένη σύνθεση της μπάντας. Για όσους το συγκρότημα των Parálisis Permanente είναι γνωστό ο ήχος θα τους φέρει κάτι από αυτούς στο μυαλό!
Δεύτερη πλευρά και αν κάποιος νομίζει ότι κάτι άλλαξε είναι πραγματικά γελασμένος! Το σκοτάδι γίνεται ολοένα και πιο βαθύ και η ακρόαση αυτής της κυκλοφορίας αρχίζει να γίνεται άβολη, κυρίως λόγω του πεσιμισμού που σου προκαλεί με χαρακτηριστική ευκολία μάλιστα! Τραγούδια όπως τα "Dissatisfaction" και "Fridge" σίγουρα δεν προσφέρονται για ανθρώπους που έχουν αυτοκτονικές τάσεις ενώ το High Noon που κλείνει το ΕΡ μοιάζει με πραγματικό καθαρτήριο (άλλη μια εξαιρετική σύνθεση πρέπει να πω)!
Γενική εικόνα; Καλή στο κομμάτι των συνθέσεων, εξαιρετική στο κομμάτι του μαγνητισμού και της γοητείας που ασκεί μια τέτοια κυκλοφορία πάνω στον ακροατή. Θεωρώ βέβαιο πως η μπάντα έχει εντρυφήσει πάνω στα σκοτεινότερα των συγκροτημάτων της δεκαετίας του '80,ενώ σίγουρα είναι λάτρεις του Horror κινηματογράφου (εδώ θα πρέπει να πω ότι το ΕΡ είναι ουσιαστικά το μουσικό θέμα της ομότιτλης ταινίας τους που κυκλοφόρησε στις 21 Απριλίου και ουσιαστικά είναι μια ψυχεδελική αναπαράσταση της αποκάλυψης σε 12 κεφάλαια). Άκρως ενδιαφέρουσα μπάντα με μπόλικο υλικό για να ψαχτεί κάποιος. Για μυημένους και σκοτεινούς τύπους!
Κείμενο : Γιώργος Παρδάλης
