Πέρασαν περίπου 5 με 6 χρόνια από τότε που άκουσα για πρώτη φορά τους Nightwish με την Tarja Turunen ακόμα στο δυναμικό τους, με το “I wish I had an angel”. Η φωνή της με συγκίνησε τόσο πολύ και μπορεί πλέον σήμερα να θεωρούμε δεδομένο πως υπάρχει metal με οπερετικά φωνητικά, αλλά μέχρι τότε ήταν κάτι που δύσκολα ο «μεταλόκοσμος» μπορούσε να δεχτεί. Η Tarja ήταν εκείνη που έκανε αυτόν τον μεταλόκοσμο (και εμένα μαζί) να δει πιο πέρα από αυτά που ήδη είχε ακούσει. Αλλά και σε ευρύτερο κοινό έκανε τα οπερετικά φωνητικά πιο άμεσα και δημοφιλή . Πριν ξεκινήσω το review αυτού του άλμπουμ, πρέπει να ξεκαθαριστεί το εξής: ΔΕΝ είναι άλμπουμ των Nightwish αλλά της Tarja Turunen. Συνεπώς δεν υπάρχει σύγκριση ανάμεσα σε αυτά τα δύο, καθώς πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές δουλειές.
Το “What lies beneath” σε γενικές γραμμές είναι πιο ενδιαφέρον από το πρώτο solo album της Tarja, “My Winter Storm”. Ειδικότερα, το album ξεκινά με το “Anteroom of Death” με την συμμετοχή των Van Canto. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο, θεατρικό κομμάτι, με εναλλαγές στον ρυθμό, με χορωδιακά σημεία και την Tarja σε εντυπωσιακές κορώνες. Συνεχίζοντας με το “Until my last breath”, που αποτελεί ένα από τα πρώτα singles του δίσκου, εντοπίζονται δυνατές κιθάρες, ο ήχος είναι περισσότερο προς το metal, όπως μας είχε συνηθίσει και στους Nightwish, θα έλεγε κανείς. Φτάνουμε στο “I feel immortal”, που αρκετοί έχουν χαρακτηρίσει new age, και δεν έχουν άδικο. Υπάρχει αρκετά ο ηλεκτρονικός ήχος, παρ’όλα αυτά είναι μια μελωδική μπαλάντα, κομμένη και ραμμένη στις φωνητικές ικανότητες της Tarja. Κατά τη γνώμη μου το πιο όμορφο τραγούδι του δίσκου. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθούν δύο πολύ αξιόλογες συνεργασίες που περιέχονται σε αυτό το album: Το “Falling Awake” με τον Joe Santriani να χαρίζει ένα μοναδικό solo και να το καθιστά μια από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου και το “Dark Star”, ντουέτο με τον Philip Labonte, το πιο σκληρό κομμάτι του δίσκου. Τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου είναι λίγο πολύ προβλέψιμα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχουν αξία. Υπάρχουν εξαιρετικές λυρικές μπαλάντες όπως το “Underneath” αλλά και δυνατές στιγμές όπως το “Rivers of lust”, προσεγμένα, τα περισσότερα ντυμένα με ορχήστρα, μέσα από τη ξεχωριστή ερμηνεία της Tarja.
Το “What lies beneath” είναι μια αξιόλογη δουλειά με εντυπωσιακά κομμάτια. Σίγουρα όσοι θαυμάζουν την Tarja πρέπει να αποκτήσουν αυτό το album, για να δουν την μετά-Nightwish εποχή και την μουσική όπως πραγματικά αρέσει σε αυτή τη μοναδική ερμηνεύτρια.
Κείμενο: Δευτεραίου Δέσποινα
