Αυτή είναι η 4η σε σειρά στούντιο δουλειά των αμερικανών Linkin Park μέσα στα τελευταία 9 χρόνια από τότε που ξεκίνησαν . Μετά από 3-4 ακροάσεις μπορώ να πω ότι έχουν σίγουρα ξεφύγει από τον ήχο που είχανε όταν βρέθηκαν στο προσκήνιο . Αν τα 2 πρώτα τους άλμπουμ έχουν μια nu-metal χροιά και το 3ο τους (Minutes To Midnight) είναι περισσότερο κιθαριστικό με τα samples να έχουν σχεδόν εξαφανιστεί , εδώ στο ‘’A Thousand Suns’’ φαίνεται να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Οι κιθάρες είναι λιγότερο εμφανείς και τα sample έχουν πιο πρωταγωνιστικό ρόλο. Για να καταλάβετε τι εννοώ πάρτε για παράδειγμα τα ‘’Shadow of the day’’ , ‘’Hands Held High’’ , ‘’In Between ’’ (όπου και αυτά είναι από το ‘’Minutes To Midnight’’ αλλά τα οποία αποτελούν την εξαίρεση συγκριτικά με τα υπόλοιπα). Στο νέο δίσκο λοιπόν έχουμε να κάνουμε με συνολικά με 15 κομμάτια εκ των οποίων τα 6 είναι μικρές γέφυρες ώστε κατά κάποιο τρόπο όλα τα ενώνονται και να αποτελέσουν ένα ολοκληρωμένο σύνολο από την αρχή ως το τέλος. Στο πιο ουσιαστικό κομμάτι τώρα που έχει να κάνει με τον ήχο , μην περιμένετε όπως σας ανέφερα και παραπάνω τα κλασσικά στοιχεία που μας είχανε συνηθίσει με τα ‘’Hybrid Theory’’ και ΄΄Meteora’’ . Είναι πιο ηλεκτρονικός και πιο ‘’ποπ’’ ο ήχος εδώ και η φωνή του Chester Bennington σαφώς πιο ήπια από ποτέ (με εξαίρεση τα ‘’The Catalyst’’, ‘’Blackout’’, ‘’Wretches And Kings’’). Σίγουρα έχει ήδη διχάσει, ειδικά όσους περίμεναν ένα δίσκο κοντά στον ήχο του ‘’New Divide’’ που είχαν κυκλοφορήσει πέρυσι για το sequel της ταινίας των Transformers. Τώρα αν αυτή η δουλειά είναι απλά πειραματική ή θα συνεχίσουν σε αυτά τα μουσικά μονοπάτια , θα μας το δείξει μόνο ο χρόνος. Κορυφαίες στιγμές του δίσκου , τα’’ Waiting For The End’’ , ‘’The Catalyst’’ και‘’Wretches And Kings’’ . Προσωπικά θα προτιμήσω να ξαναβάλω το Hybrid Theory να παίξει στο media player μου για να μην ξεχάσω αυτά που ήξερα.
Κείμενο : Πέτρος Μελίδης
